Συντέλεια

Ερχόταν. Πλησίαζε ιλιγγιωδώς. Κανείς ωστόσο δεν το είχε συνειδητοποιήσει. 11:52 Με μάτια διάπλατα από τον τρόμο κοιτούσε το αίμα να αναβλύζει πηχτό από το κρανίο της. Οι λευκές τούφες των μαλλιών της είχαν βουτηχτεί στο αίμα και στην φαιά ουσία. Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του σοκαρισμένος πάλευε αγωνιωδώς να διακρίνει κάποιο ίχνος ζωής πίσω από το […]

28 Δεκεμβρίου 2018

Ερχόταν. Πλησίαζε ιλιγγιωδώς. Κανείς ωστόσο δεν το είχε συνειδητοποιήσει.

11:52
Με μάτια διάπλατα από τον τρόμο κοιτούσε το αίμα να αναβλύζει πηχτό από το κρανίο της. Οι λευκές τούφες των μαλλιών της είχαν βουτηχτεί στο αίμα και στην φαιά ουσία. Ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του σοκαρισμένος πάλευε αγωνιωδώς να διακρίνει κάποιο ίχνος ζωής πίσω από το θολό της βλέμμα. Τα γόνατά του λύγισαν απότομα. Κλαίγοντας της έπιασε το χέρι. Αναζήτησε τον σφυγμό της.
«Δεν ήθελα να το κάνω αυτό Τζούντι. Χριστέ μου, σε συγχωρείς…»

11:53
«Σε παρακαλώ… Σε παρακαλώ άσε με να φύγω… Σε ικετεύω… Θα σου δώσω όσα χρήματα θες… Δεν θα πω τίποτα σε κανέναν, αλήθεια. Στο ορκίζομαι στην ζωή μου. Μη… Μην το κάνεις σε παρακαλώ…»
«Σκάσε επιτέλους κλαψιάρα σκύλα»
Τέντωσε τις αλυσίδες που ήταν δεμένες στα χέρια της καθώς τον είδε να πλησιάζει. Ούρλιαξε απεγνωσμένα. Ο άντρας κατέβασε το παντελόνι του.

11:54
Είχε πάψει να ακούει την κυρία Κίντερμαν να διδάσκει τα βασικά αξιώματα της γεωμετρίας ώρα τώρα. Τα μάτια του ήταν στυλωμένα στα σχήματα που εμφανίζονταν και σβήνονταν στον πίνακα αλλά ο νους του ήταν στυλωμένος σε αυτό που είχε κάτω από το τζάκετ στα πόδια του. Χάιδευε την λεία λαβή και την καλογυαλισμένη κάννη με ευλάβεια. Σύντομα, είπε στον εαυτό του. Σύντομα. Μόλις το ρολόι δείξει 11:56. Τότε. Τότε θα τους μάθω να με κοροϊδεύουν, ιδιαίτερα αυτή την χοντρή γριά αγελάδα. Κάποιος πρέπει να της διδάξει τα βασικά αξιώματα της εκδίκησης.

11:55
Σε ένα χιλιόμετρα θα έφθανε στην απότομη στροφή. Είχε περάσει από εκείνο το μέρος άπειρες φορές αλλά δεν είχε σταματήσει. Τώρα όμως θα το έκανε. Για μία και τελευταία φορά. Δεν είχε νόημα να παρατείνει άλλο την ζωή του, τώρα που τον είχαν απολύσει και η τράπεζα θα του έπαιρνε το σπίτι. Ήπιε μία γουλιά Τζακ Ντάνιελς. Από μακριά διέκρινε τον απόκρημνο γκρεμό. Χαμογέλασε.

11:56
Μια αστραπιαία λάμψη και έπειτα σιωπή. Το ωστικό κύμα απλώθηκε ακαριαία στην επιφάνεια της γης. Ο μετεωρίτης δεν είχε αφήσει το παραμικρό ίχνος ζωής στον πράσινο πλανήτη.

 

Tags: Flash-fiction , αυτοκτονία , βιασμός , δολοφονία , καταστροφή , μετεωρίτης , φόνος

Αγγελική Παπανικήτα

Δημοσιεύτηκε 28 Δεκεμβρίου, 2018

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.