Βρίσκομαι σε ένα τυπικό γραφείο μιας δημόσιας υπηρεσίας. Στην αίθουσα που είναι το γραφείο μου είναι και αίθουσα συνεδριάσεων. Αυτή τη στιγμή γίνεται μία συνεδρίαση και ακούω τους συναδέλφους να μιλάνε «κινέζικα». Αυτό που αντιλαμβάνομαι λίγο από την παρακολούθηση και λίγο από την ακρόαση είναι πως οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τον εγκέφαλο τους, πολλές φορές για να κάνουν τη ζωή τους και στην προκειμένη περίπτωση, απλά δύσκολη. Άραγε γιατί να συμβαίνει αυτό; Τι μαζοχιστικές καταστάσεις κουβαλάει μέσα του ένας εγκέφαλος; Εγώ γράφω αλλά κανείς δεν έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται.
Είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι έμπνευση να γράψω μετά από καιρό. Δυσκολεύομαι γενικά να προσαρμοστώ σε εργασιακούς χώρους. Τελικά όμως ακόμα και εδώ υπάρχει κάποιου είδους μαγεία που δε με αφήνει να «πέσω» ψυχολογικά. Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι τα πράγματα είναι περίπλοκος και πολύπλοκος. Και εγώ εδώ να γράφω με συνειρμούς. Δεν έχω ένα συγκεκριμένο θέμα στο οποίο αναφέρομαι αλλά κάνω και εγώ τη δουλειά που θα μου άρεσε να κάνω αλλά να που κάποια στιγμή θα μου δινόταν η ευκαιρία να συγγράψω ξανά. Ο ήλιος πέφτει στο μπαλκόνι από πίσω μου και οι φωνές των συναδέλφων που με αφήνουν στην ησυχία μου, μου δημιουργούν ένα αίσθημα νιρβάνας. Χαίρομαι που κρατιέμαι και δεν χάνομαι. Και τι εννοώ με αυτό, θα σας πω αμέσως. Πολλές φορές λέμε πως η εργασία και η ρουτίνα μας αλλοτριώνει. Αν είσαι όμως, όπως εγώ με λίγη τύχη μπορείς να δημιουργήσεις ακόμα και μέσα σε μια δημόσια υπηρεσία. Χαρτιά, γραφεία, εγκύκλιοι, νόμοι, όλα ακούγονται σαν μια οχλοβοή αλλά εγώ μέσω της συγγραφής κάνω ένα είδος διαλογισμού. Είμαι ευγνώμων για αυτή τη στιγμή. Η μαγεία πηγάζει από μέσα μου και διαχέεται στο μικρό μου γραφείο. Τι είναι άραγε αυτό; Αστυμαγεία; Προσπαθώ να κατανοήσω τι με εμπνέει. Οι συνάδελφοι συζητούν ακόμα για τόσο βαρετά θέματα και εγώ παράλληλα ταξιδεύω νοερά σε καταπράσινα λιβάδια με ανθισμένα λουλούδια να σηματοδοτούν την αρχή της άνοιξης. Η μαγεία της άνοιξης που οι μυρωδιές της προκαλούν έκσταση και εμείς οι απλοί άνθρωποι μεταλλασσόμαστε σε πιστούς του Βάκχου που παίρνουμε μέρος σε Διονυσιακά Μυστήρια. Το ίδιο όμως αισθανόμαστε και με το Πάσχα. Τα λουλούδια μυρίζουν επιτάφιο και τα σβησμένα κεριά την Ανάσταση. Το νέο και το παλιό συνδέονται μεταξύ τους σε ένα συνονθύλευμα ευδαιμονίας. Μου έχει μείνει ακόμα μιάμιση ώρα μέχρι να σχολάσω και θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω μέχρι εκείνη την ώρα. Αισθάνομαι σα να κάνω ψυχανάλυση. Αντί όμως να ξαπλώνω στο ντιβάνι και να έχω από την πίσω πλευρά τον ψυχαναλυτή να γράφει τις συνειρμικές μου σκέψεις, τα γράφω μόνη μου μπροστά σε έναν υπολογιστή. Τώρα που το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι. Καταλαβαίνει κανένας τι ακριβώς λέω; Βγάζει άραγε κάποιο συμπέρασμα;
Θα σας μιλήσω απλά. Όσο πιο απλά μπορώ. Αναρωτιέμαι όταν οι άνθρωποι φεύγουν από εδώ σκέφτονται και εκείνοι ανθισμένα, ανοιξιάτικα λιβάδια; Ή συνεχίζουν να μιλούν τα «κινέζικα» που προανέφερα; Είναι όντως δυνατόν να πηγάζει μαγεία μέσω ενός υπολογιστή; Έχω την ικανότητα να σας μεταφέρω τι ακριβώς σκέφτομαι πάνω σε όλα αυτά; Τελικά η μαγεία φεύγει και έρχεται; Χάνεται μέσα στην πολυπλοκότητα ή λειτουργεί και μέσω αυτής. Μαγεία για εμένα είναι όμορφες σκέψεις, έμπνευση, διαυγές ονείρεμα. Αυτό που γράφω τώρα , νομίζω αποτελεί κάτι τέτοιο. Συνήθως ακούω μουσική όταν γράφω, τώρα όμως γράφω κάτω από μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Τελικά περισσότερα ερωτήματα έθεσα παρά απαντήσεις. Είμαι βλέπετε και εγώ μπερδεμένη. Ίσως σιγά σιγά να καταφέρνω να έχω και άλλες τέτοιες συναισθηματικές εξάρσεις. Τελικά αυτό που κρύβουμε μέσα μας, όσο και να καταπνίγεται σε ορισμένα χρονικά διαστήματα κάποια στιγμή μια χείρα βοηθείας σε ανεβάζει στην επιφάνεια και έχεις αφήσει πίσω σου το βυθό που σε έπνιγε. Η φύση μας είναι συνυφασμένη με το ονείρεμα. Το έχουν όλοι αυτό μέσα τους άραγε; Εύχομαι να το έχουν γιατί το όνειρο και η μαγεία μας δίνει νόημα και ουσία στη ζωή ακόμα και από τις πιο περίεργες συνθήκες. Ευχαριστώ που δώσατε λίγο χρόνο και διαβάσατε αυτό το κείμενο. Έρχεται η Άνοιξη και ακόμα και στο ξύλινο γραφείο της συναδέλφου μου, ζει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο που μάζεψε από μια αυλή. Τι να ονειρεύεται άραγε και εκείνη; Σίγουρα κάτι όμορφο…
Tags: The Weird Side Daily , twsd , αστυμαγεία , γραφείο , Έμπνευση , ευδαιμονία , κείμενο , κινέζικα , λουλούδια , ονείρεμα , σκέψεις , συγγραφή , συνειρμοί , Τζωρτζίνα Κουρουσιακλή
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.