Τελικά, έπειτα από ώρες άσκοπης περιπλάνησης στο βουβό δάσος σωριάστηκε στο χώμα κατάκοπος. Το απαλό θρόισμα των δέντρων που έμοιαζαν να ψιθυρίζουν μεταξύ τους αρχαία μυστικά κάλυπτε το σιγανό του κλάμα. Λίγη ώρα αργότερα αποκοιμήθηκε.
Αυτό που τον ξύπνησε ήταν ένας σιγανός ψίθυρος. Κοίταξε γύρω του αναστατωμένος. Με το κορμί του να πονά φριχτά πίεσε τον εαυτό του να σταθεί όρθιος. Σέρνοντας τα πόδια του άρχισε να ακολουθεί τη φωνή.
Τον οδηγούσε όλο και πιο βαθιά στο δάσος. Οι κορμοί των ελάτων γίνονταν τερατώδεις. Έμοιαζαν να αγγίζουν τον ουρανό. Οι πυκνές φυλλωσιές έκρυβαν τον ήλιο. Κάτω από τα έλατα μία παράξενη σκοτεινιά επικρατούσε.
Όταν συνειδητοποίησε πως η φωνή που ακολουθούσε ήταν ο παράλογος ψίθυρός του ήδη είχε χαθεί στην καρδιά του δάσους.
Tags: Flash-fiction , horror , δάσος , τρόμος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.