Rear Window

“Ένα ψυχολογικό θρίλερ που αναδεικνύει με μεγάλη μαεστρία την ανάγκη για απονομή ηθικής δικαιοσύνης σε ένα έγκλημα, την ανάγκη ενός ανθρώπου να παρατηρεί η οποία μπορεί να γίνει ακόμα και εμμονή και να στοιχειώσει τη ζωή του…”

Στην αγαπημένη μου Ελληνική σειρά “Μεν και Δεν“, δεν είχα συνειδητοποιήσει πως το επεισόδιο που οι τέσσερις κεντρικοί πρωταγωνιστές θα θεωρούσαν δολοφόνο το γείτονά τους, θα είχε Χιτσκοκική επιρροή. Ο μεγάλος σκηνοθέτης με την παρανοϊκή του ιδιοφυΐα, θα επηρέαζε κάθε δημιουργό μετά από εκείνον, θα ενέπνεε με την εμμονή του να βρίσκει έγκλημα ακόμα και στις λεπτομέρειες.

“A murderer would never parade his crime in front of an open window”, λέει μία αγγλική φράση. Ένα ψυχολογικό θρίλερ που αναδεικνύει με μεγάλη μαεστρία την ανάγκη για απονομή ηθικής δικαιοσύνης σε ένα έγκλημα, την ανάγκη ενός ανθρώπου να παρατηρεί η οποία μπορεί να γίνει ακόμα και εμμονή και να στοιχειώσει τη ζωή του. Το γέμισα του χρόνου που θα καλύψει η παρακολούθηση της ζωής των άλλων και οι πράξεις τους που δε θα δείχνουν με σαφήνεια αν είναι ή όχι εγκληματίες. Ερωτηματικά που θα αναζητήσουν απάντηση με κάθε κόστος…

Ας υποθέσουμε πως σπάτε το πόδι σας και για ένα χρονικό διάστημα πρέπει να μείνετε σπίτι σε ακινησία, μέχρι να επέλθει η πλήρης ανάρρωση. Πώς θα περνούσατε τον χρόνο σας; Θα παίρνατε μήπως ένα ζευγάρι κιάλια και θα παρακολουθούσατε τους γείτονες από την απέναντι πολυκατοικία; Και αν πιστεύατε πως κάποιος εξ αυτών έχει διαπράξει φόνο; Θα προσπαθούσατε να ανακαλύψετε περισσότερα στοιχεία; Τι θα συνέβαινε όταν κάθε βλέμμα, κάθε αντικείμενο, κάθε πρόσωπο σας φαινόταν ύποπτο; Θα φθάνατε στα άκρα;

Ο μαιτρ του τρόμου, Άλφρεντ Χίτσκοκ, υπογράφει τον Σιωπηλό Μάρτυρα το 1954. Μία ψυχαναλυτική ματιά επάνω στα αντικείμενα και τις υποψίες που δημιουργούν, μία ωδή για τον άνθρωπο που διψά για την επίλυση κάθε άλυτου μυστηρίου και την αποκατάσταση της ηθικής δικαιοσύνης. Μαζί με το Vertigo, κατά την προσωπική μου γνώμη, η καλύτερη ταινία του σπουδαίου σκηνοθέτη και σε άψογο χρώμα. Η έμφαση στη λεπτομέρεια ακριβής. Διότι πρέπει να αισθανθείς το φόβο της απέναντι πολυκατοικίας, να διαπεράσει και εσένα ο φόβος για το Άγνωστο που κάνει το μυαλό σου να υποθέτει και να αγωνιά να αποδείξει.

Ακόμα και αν ο Χίτσκοκ θα έχανε το Όσκαρ Σκηνοθεσίας από την Ελία Καζάν, αυτό δε θα μείωνε το μύθο που θα κατάφερνε η συγκεκριμένη ταινία να δημιουργήσει. Για την ιστορία, το 1997 το Σιωπηλός Μάρτυς έλαβε την 42η θέση ως μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, ενώ την ίδια χρονιά η ταινία επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως τμήμα του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου. Το σενάριο της ταινίας ανήκει στον Τζον Μάικλ Χέιζ και είναι εμπνευσμένο από το διήγημα του 1942 του Κόρνελ Γούλριτς με τίτλο It Had to Be Murder.

Πρωταγωνιστής της ταινίας ο Τζέιμς Στιούαρτ, ο οποίος πρωταγωνίστησε και στη δεύτερη καλύτερη ταινία του Χίτσκοκ Vertigo, η Γκρέις Κέλι, η Θέλμα Ρίττερ, ο Ρέιμοντ Μπερ κι ο Γουέντελ Κόρεϊ.

Ο φωτορεπόρτερ Τζει Μπι Τζεφ Τζέφρις (Τζέιμς Στιούαρτ), έχει σπάσει το πόδι του και περνάει τις ημέρες τους παρακολουθώντας τους γείτονες της απέναντι πολυκατοικίας. Μαθαίνει τις συνήθειές τους, παρακολουθεί τους τσακωμούς τους, μαθαίνει τις λεπτομέρειες της ζωής τους. Ορισμένες όμως παράξενες συμπτώσεις, θα τον οδηγήσουν στο συμπέρασμα πως ο γείτονάς του, ο Λαρς Θόργουολντ (Ρέιμοντ Μπερ), έχει δολοφονήσει τη σύζυγό του. Δεν έχει αποδείξεις όμως και κανείς δεν τον πιστεύει. Η νοσοκόμα που τον περιποιείται και η αρραβωνιαστικιά του θα είναι εκείνες που θα τον βοηθήσουν να διαλευκάνει το μυστήριο.

Η δύναμη της ομαδικότητας, το μυστήριο της Ύπαρξης που αγωνιά για τη διαλεύκανση του αγνώστου, το μυστήριο που εξάπτει την ανθρώπινη φαντασία και πυροδοτεί τη σκέψη και τα σενάρια. Μία ταινία αφιερωμένη σε όλα αυτά τα γεγονότα της ανθρώπινης συμπεριφοράς, μία σπουδή στον ανθρώπινο φόβο και τις υποψίες που μπορεί να αλλάξουν τις ζωές όλων των ανθρώπων γύρω σου…

 

Main Image Reference

Tags: It Had to Be Murder , The Weird Side Daily , άγνωστο , άκρα , Άλφρεντ Χίτσκοκ , Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου , Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου , γείτονας , γείτονες , γειτονία , Γκρέις Κέλι , Γουέντελ Κόρεϊ , δημιουργός , δικαιοσύνη , δολοφονία , δολοφόνος , δύναμη , Έγκλημα , Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου , Ελία Καζάν , εμμονή , επεισόδιο , επιρροή , ζωή , ήρωας , θάνατος , θεατής , θρίλερ , ίχνη , ίχνος , κιάλια , Κινηματογράφος , Κόρνελ Γούλριτς , μαεστρία , Μαρία Σκαμπαρδώνη , Μεν και Δεν , μυαλό , μύθος , μυστήριο , νοσοκόμα , ομαδικότητα , Όσκαρ Σκηνοθεσίας , πλοκή , πολυκατοικία , πρωταγωνιστής , πτώμα , σειρά , σενάριο , σινεμά , Σιωπηλός Μάρτυρας , Σκέψη , σκηνοθεσία , σκηνοθέτης , σπίτι , στοιχεία , στοιχειό , σύζυγος , συμπεριφορά , σώμα , ταινία , Ταινίες , Τζέιμς Στιούαρτ , Τζον Μάικλ Χέιζ , Τηλεοπτική Σειρά , υπόθεση , φαντασία , Φόβος , φόνος , Ψυχανάλυση , Ψυχολογικό Θρίλερ

Μαρία Σκαμπαρδώνη

Δημοσιεύτηκε 18 Ιουλίου, 2020

Σχόλια και απόψεις.

Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.

Εγγραφείτε στο newsletter μας

Ενημερωθείτε για τα νέα μας πρώτοι, απευθείας από το email σας.