Καθώς οι αιώνες διαδέχονται αδιάκοπα ο ένας τον άλλον, ο χρόνος -αλύπητος και ψυχρός- μας θυμίζει κάθε μέρα πως το μόνο που μένει στο τέλος είναι ο πνευματικός πλούτος του παρελθόντος. Κατά αυτόν τον τρόπο, είναι αναπόφευκτο το να νιώσουμε δέος μπροστά στις μεγαλειώδεις προσωπικότητες που συμβάλλουν σε αυτό το ανθρώπινο δημιούργημα που ονομάζεται «πολιτισμός». Ωστόσο, οι ζωές μερικών εκ των σπουδαιότερων διανοιών, μνημονεύονται για τη διαλεκτική σχέση τους με το παράλογο, τις παρανοϊκές συμπεριφορές, τον ανθρώπινο πόνο και τα τραυματικά παιδικά χρόνια. Ο Νίκολα Τέσλα ανήκει σε αυτή την κατηγορία ανθρώπων, με μια παιδική ηλικία που θυμίζει δακρύβρεχτη αφήγηση περασμένων αιώνων.
Η ψιλόλιγνη και σκυθρωπή φιγούρα του Τέσλα, δικαιολογεί απόλυτα τον όρο «αινιγματικός επιστήμονας». Θα μπορούσαμε να πούμε, πως πρόκειται για την αρχετυπική μορφή του πολυπράγμονα εφευρέτη· του οραματιστή ενός μέλλοντος που κυριαρχείται από δυνάμεις οι οποίες ξεκλειδώθηκαν από τη δημιουργική του μανία. Η προμηθεϊκή αυτή προσωπικότητα, δεν ήταν τίποτε λιγότερο, από έναν προφήτη μιας πραγματικότητας που οι άνθρωποι της εποχής του αδυνατούσαν να αντιληφθούν. Δε θα ήταν καθόλου τολμηρό, να πούμε πως είναι η διάνοια η οποία εφηύρε τον 20ο αιώνα.
Ο Νίκολα Τέσλα, γεννήθηκε το 1856 σε μια σερβική κοινότητα της τότε Αυστριακής Αυτοκρατορίας (μια πρώιμη μορφή της μετέπειτα Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας), που έφερε το όνομα Σμίλιαν και βρισκόταν στην περιοχή Λίκα. Ο πατέρας του, Μιλούτιν Τέσλα, ήταν ο ιερέας του χωριού και μητέρα του Γκεοργκίνα-Τζούκα Μάντιτς ήταν επίσης κόρη ιερωμένου. Η μαία που βοήθησε τη μητέρα του να γεννήσει, κατατρομαγμένη από τις εκκωφαντικές βροντές, είπε πως το μωρό θα γίνει ένα «παιδί της βροχής», αλλά η μητέρα του Τέσλα της απάντησε αμέσως με νόημα, πως θα γίνει ένα «παιδί του φωτός», το οποίο «πρόκειται να αλλάξει τον κόσμο». Είναι πραγματικά ανατριχιαστικά τα λόγια αυτά, μιας και ο γιος της έγινε ένας από τους σπουδαιότερους εφευρέτες της ιστορίας, ενώ παράλληλα συμπορεύτηκε με τους κεραυνούς καθ’όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Ήδη από πολύ νεαρή ηλικία, η ζωή έδειξε το σκληρό της πρόσωπο στον Τέσλα, ο οποίος έγινε αυτόπτης μάρτυρας του θανάτου, του κατά επτά χρόνια μεγαλύτερου αδερφού του. Ο μικρός Τέσλα ήταν 7 ετών όταν είδε τον αδελφό του Ντάνε Τέσλα να πέφτει από το άλογο (ενώ έκανε ιππασία) και να χάνει τη ζωή του. Το γεγονός αυτό χάραξε για πάντα την παιδική του ψυχή και τον ακολούθησε ως το τέλος. Οι γονείς του Τέσλα θεωρούσαν τον μεγαλύτερο αδελφό έναν πολλά υποσχόμενο νέο, με πλήθος αρετών, ο οποίος προοριζόταν να ακολουθήσει την επαγγελματική πορεία του πατέρα του. Το βαρύ πέπλο της απώλειας, αλλά και οι προσδοκίες που είχαν οι γονείς απέναντι στον μεγαλύτερο αδερφό, στοίχειωσαν για πάντα τον Τέσλα. Η συντετριμμένη οικογένεια, δεν κατάφερε ποτέ να ξεπεράσει την απροσδόκητη απώλεια του πρωτότοκου γιου της. Οι ικανότητες και τα χαρίσματα του Νίκολα Τέσλα περνούσαν απαρατήρητα από τους γονείς, ενώ εκείνος προσπαθούσε μάταια να τους κεντρίσει το ενδιαφέρον, έτσι ώστε να απαλύνει τις πληγές του.
Κατά τα παιδικά του χρόνια, η φαντασία του «κάλπαζε», ενώ έδειξε έντονο ενδιαφέρον για τις επιστημονικές εφευρέσεις. Επίσης, ήταν φανατικός λάτρης της λογοτεχνίας, καθώς διάβαζε τα ποιήματα που δημοσίευε σε περιοδικά ο πατέρας του και λάτρευε τον Ιούλιο Βέρν και τον Εμίλ Ζολά. Ήδη από τότε, ανέπτυξε κάποιες αλλόκοτες συμπεριφορές, οι οποίες πλήθυναν μέσα στα χρόνια και σύγχρονοι βιογράφοι του δε δίστασαν να αποδώσουν τις εκκεντρικότητές του, στη δυσάρεστη εμπειρία της απώλειας του αδελφού του.
Από παιδί, λάμψεις φωτός θάμπωναν το οπτικό του πεδίο και τον τρομοκρατούσαν. Συχνά, οι λάμψεις αυτές αποτελούσαν την αιτία για νέες εφευρέσεις και τον προπομπό λύσεων σε προβλήματα που τον βασάνιζαν καιρό. Λέγεται πως έβλεπε σε καθημερινή βάση ανατριχιαστικούς εφιάλτες, οι οποίοι εμπεριείχαν από πνεύματα μέχρι βρικόλακες, ενώ πολλές φορές όσο ήταν ξύπνιος υπέφερε από ψευδαισθήσεις. Επιπλέον, ανέπτυξε μια σειρά από ανεξήγητες φοβίες οι οποίες του δημιουργούσαν ιδιαίτερα προβλήματα στην καθημερινότητά του. Ο ίδιος, ανέφερε συχνά πως είχε εξωσωματικές εμπειρίες, μέσα από τις οποίες ερχόταν σε επαφή με ανθρώπους ξένων τόπων και γνώριζε άγνωστα μέρη του σύμπαντος. Επιπρόσθετα, είχε μια εμμονή με τον αριθμό τρία. Περπατούσε τρεις φορές γύρω από ένα κτίριο πριν εισέλθει σε αυτό, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του -από το 1933 μέχρι το 1943- τα πέρασε στο ξενοδοχείο New Yorker, όπου διέμενε στο δωμάτιο 3327 το οποίο βρισκόταν στον 33ο όροφο του κτίσματος.
Η λίστα των «μεταφυσικών» εμπειριών του Τέσλα είναι ατελείωτη, όπως και η λίστα των ψυχολογικών θεμάτων που τον απασχολούσαν. Είναι ιδιαιτέρως δύσκολο να διευκρινιστεί το που τελειώνει η πραγματικότητα και που αρχίζει η ψευδαίσθηση, για όποιον θέλει να μελετήσει τη βιογραφία του. Το μόνο σίγουρο, είναι πως τα τραυματικά παιδιά χρόνια καθόρισαν τη ζωή του. Παρ’ όλα αυτά, ο Τέσλα κατάφερε αυτό που σπάνια καταφέρνει κάποιος· να μετατρέψει τον ανθρώπινο πόνο σε δημιουργική μανία και να κυριεύσει το μέλλον μέσα από τα επιτεύγματά του.
Tags: 3 , article , dark , mystery , New York , New Yorker Hotel , Nikola Tesla , Physics , science , scientist , weird , αινιγματικός επιστήμονας , αλλόκοτο , αρχετυπική μορφή , Αυστριακή Αυτοκρατορία , Γκεοργκίνα-Τζούκα Μάντιτς , διάνοια , Εμίλ Ζολά , επιστήμη , εφευρέσεις , Ιούλιος Βερν , ιστορία , Λίκα , Μίλουτιν Τέσλα , μυστήριο , Πέταρ , πολιτισμός , Σέρβος , Σμίλιαν , φαντασία , ψυχολογία
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.