Ο τρόμος δεν έχει μεγάλη παράδοση στον ελληνικό κινηματογράφο. Με τις ελληνικές απόπειρες στο είδος να είναι μετρημένες, το κινηματογραφικό κοινό θεωρεί συχνά το είδος ως ξένο ή ασύμβατο με τα δεδομένα των εγχώριων παραγωγών. Αν γυρίσουμε όμως πίσω στη δεκαετία του 70, και συγκεκριμένα στο 1976, θα συναντήσουμε μία ελληνική ταινία τρόμου, που αντλεί κατά βάση τη θεματική της από την ελληνική μυθολογία, η οποία μπορεί να μας εκπλήξει για διάφορους λόγους. Το Land of The Minotaur ή, αλλιώς, The Devil’s Men, που κυκλοφόρησε στην Ελλάδα με τον τίτλο «Η Μάσκα του Διαβόλου», είναι μια ελληνική παραγωγή με μία αξιοζήλευτη ομάδα συντελεστών. Πρωταγωνιστές της ήταν δύο μεγάλα ονόματα του διεθνούς κινηματογράφου, ο Peter Cushing, πασίγνωστος από τον ρόλο του στον «Πόλεμο των Άστρων» αλλά και ο επίσης διακεκριμένος Donald Pleasence, οι οποίοι συμπληρώνονταν από ένα καστ αξιόλογων ελλήνων ηθοποιών όπως ο Κώστας Καραγιώργης αλλά και ο Νίκος Βερλέκης. Τη σκηνοθεσία υπέγραφε ο Κώστας Καραγιάννης, με τα περισσότερα γυρίσματα να γίνονται στην Ελλάδα, ενώ ο Brian Eno, των εμβληματικών Roxy Music, έντυσε με τις μουσικές συνθέσεις του την ταινία. Μόνο και μόνο τα ονόματα των συντελεστών αυτής της παραγωγής είναι ικανά να σε κάνουν να ανατριχιάσεις.
Όσον αφορά την πλοκή της ταινίας, μία σατανική σέκτα που απαγάγει ανθρώπους για ανθρωποθυσίες μοιάζει να έχει εγκατασταθεί σε έναν αρχαιολογικό χώρο της Ελλάδας. Όταν κάποιοι αρχαιολόγοι θέλουν να προσεγγίσουν τα αρχαία, ως μέρος της έρευνάς του, ένας ιερέας (Donald Pleasence) προσπαθεί να τους αποτρέψει καθώς υποπτεύεται ότι κάτι αρκετά σκοτεινό συμβαίνει εκεί. Όταν εκείνοι τον παρακούν, προσθέτουν τα ονόματά τους στη λίστα των αγνοούμενων. Ο ιερέας θα ζητήσει τη βοήθεια ενός ιδιωτικού επιθεωρητή (Κώστας Καραγιώργης) για να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν τη μοίρα των αγνοούμενων. Σύντομα, όμως, θα καταλάβουν ότι το κακό κυριαρχεί στον τόπο. Η αινιγματική στάση ενός πλούσιου «άρχοντα» (Peter Cushing) της περιοχής αλλά και η άρνηση της τοπικής αστυνομίας να εξιχνιάσει τις υποθέσεις των εξαφανίσεων, δείχνουν ότι κάτι μεγαλύτερο κρύβεται πίσω από τους χαμένους ανθρώπους. Οι θυσίες στο όνομα του Μινώταυρου συνεχίζονται, ενώ ο ιερέας μαζί με τον ερευνητή θα θέσουν τη ζωή τους σε θανάσιμο κίνδυνο για να λύσουν το μυστήριο.
«Η Μάσκα του Διαβόλου» κυκλοφόρησε το 1976 λαμβάνοντας μερικές όχι και τόσο θετικές κριτικές. Το σενάριο του Arthur Rowe μοιάζει να χωλαίνει σε αρκετά σημεία. Με τη σέκτα των απαγωγέων να θυμίζει περισσότερο παγανισμό παρά σατανισμό- άλλωστε λατρεύουν ένα άγαλμα του Μινώταυρου- και τους πρωταγωνιστές να λαμβάνουν κάποιες όχι και τόσο λογικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια της ταινίας, το τελικό φιλμ μοιάζει να στερείται σεναριακά ένα μέρος της πιθανής επιτυχίας που θα μπορούσε να έχει. Από την άλλη πλευρά, τα τοπία του ελλαδικού χώρου δημιουργούν κάποιες πολύ όμορφες εικόνες, με τη σκηνοθεσία- αν και εμποτισμένη με τα κλισέ των ταινιών της εποχής- να είναι αξιόλογη. Ο Donald Pleasence και ο Peter Cushing είναι καθηλωτικοί όποτε εμφανίζονται στην οθόνη, με τους έλληνες ηθοποιούς της ταινίας να τους συνοδεύουν επάξια. Την ταινία αξίζει να την αναζητήσετε για διάφορους λόγους. Το cult στοιχείο που δεν λείπει στο ελάχιστο (τα αγγλικά από τους έλληνες ντόπιους δεν μπορούν παρά να σε κάνουν να χαμογελάσεις), το εξαιρετικό καστ, η ανατριχιαστική μουσική επένδυση από τον Brian Eno, τα τοπία και η σέκτα λατρείας του Μινώταυρου, συνθέτουν μία αλλόκοτη ταινία που, αν και δεν είναι η καλύτερη ταινία τρόμου, αποτελεί μια ιστορική στιγμή για τον ελληνικό κινηματογράφο.
Tags: Brian Eno , Donald Pleasance , horror , Land of the Minotaur , Peter Cushing , Peter Cushing ελληνική ταινία , Roxy Music , The Devil's Men , weird , αλλόκοτο , Ελληνικά θρίλερ , Ελληνικές ταινίες θρίλερ , Ελληνικές ταινίες τρόμου , ελληνική μυθολογία , Ελληνικό θρίλερ , ελληνικός κινηματογράφος , Ελληνικός τρόμος , Η Μάσκα του Διαβόλου , Η Μάσκα του Διαβόλου 1976 , Η Μάσκα του Διαβόλου Peter Cushing , Κώστας Καραγιάννης , Κώστας Καραγιώργης , Μινώταυρος , Νίκος Βερλέκης , ταινίες τρόμου , τρόμος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.