Η σπουδαία ταινία “Εφιάλτης” του Ερρίκου Ανδρέου

Ταινίες οι οποίες είναι άγνωστες στο μυαλό των περισσότερων. Αριστουργήματα για τους λίγους που αναμοχλεύουν το παρελθόν, επιθυμώντας να ανασύρουν στην επιφάνεια θησαυρούς σε μία κοινωνία που προσπαθεί να κάνει διαμάντι τη λάσπη.

Η σπουδαία ταινία ‘’Εφιάλτης’’ του Ερρίκου Ανδρέου αποτελεί το κινηματογραφικό του ντεμπούτο και τη μοναδική στιγμή στην ιστορία του Ελληνικού κινηματογράφου που κατάφερε να αγγίξει τη μαεστρία του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Η ασπρόμαυρη ταινία τρόμου του 1961, δανείζεται στοιχεία από το ‘’Ψυχώ’’ και τις θεωρίες Ψυχανάλυσης του Σίγκμουντ Φρόυντ τα οποία  σε συνδυασμό με την ασπρόμαυρη εικόνα και τα εντυπωσιακά αστραπόβροντα, δημιουργούν ένα ανεπανάληπτο αίσθημα φόβου και αγωνίας.

Στο κέντρο της ταινίας συναντάμε μία νεαρή γυναίκα, την Άννα, η οποία καλεί τον παλιό της συμμαθητή όταν αισθάνεται πως απειλείται από την επιστροφή της καλύτερής της φίλης Εύης Λινάρδου. Μία σειρά φόνων πείθουν τον φίλο της πως όντως κινδυνεύει. Όλα όμως ανατρέπονται, μόλις εκείνη εμφανιστεί και τότε θα γίνει η αποκάλυψη μία αλήθειας που δε θα την περιμένει κανείς.

Η ταινία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ψυχοσύνθεση της Άννας –μία παρένθεση, για τη μοναδική ερμηνεία της Βούλας Χαριλάου η οποία αγγίζει την τελειότητα- τις σχέσεις της με την οικογένειά της και πώς εκείνη επηρεάζει την τωρινή σχέση της με τον ίδιο τον εαυτό της. Η Άννα ξεκινάει να μας φανερώνεται σταδιακά, ενώ στην πορεία της ταινίας ανακαλύπτουμε τον συγχυσμένο της ψυχισμό.

Η ταινία ξεκινάει με τους φόβους της πρωταγωνίστριας, για να καταλήξει στο γεγονός πως εκείνη φθονούσε ενδόμυχα τη φίλη της για όλα εκείνα για τα οποία ένοιωθε να υστερεί μπροστά της (την εμφάνιση, την επιτυχία στους άνδρες, τον ανοιχτό της χαρακτήρα), φτάνοντας σε σημείο ακόμα και να οικειοποιηθεί την ίδια της την προσωπικότητα. Η πρωταγωνίστρια δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει μία υγιή σχέση με τον εαυτό της, τα άσχημα βιώματα και η υποτίμηση που είχε δεχτεί από την οικογένειά της ριζώθηκαν μέσα της με αποτέλεσμα η ίδια να μην αγαπάει αυτό που είναι και να το υποβιβάζει συνέχεια.

Προκαλεί τον τρόμο με τη μαυροφορεμένη της εμφάνιση, αναστατώνει με τα τηλεφωνήματά της τους πάντες γελώντας σαρδόνια κάθε φορά που αποκαλύπτει τα ένοχα μυστικά τους. Οι άσχημες αυτές πράξεις είναι η υποσυνείδητη ανάγκη να λάβει προσοχή, ακόμα και με την πρόκληση άσχημων αισθημάτων.

Η ταινία εμπεριέχει μερικούς συμβολισμούς (το κόκκινο τριαντάφυλλο συμβολίζει την ανάγκη που έχει η Άννα για αγάπη και στοργή, ενώ το ψαλίδι είναι φαλλικό σύμβολο της σεξουαλικής στέρησης). Η ταινία είναι αρκετά μπροστά από την εποχή της, μη διστάζοντας να υπονοήσει ακόμα και ομαδικές ερωτικές περιπτύξεις και ομόφυλη ανδρική επιθυμία.

Αξίζει να αναφερθούμε στις ολιγόλεπτες εμφανίσεις της Κατερίνας Γώγου και του Σταύρου Ξενίδη. Η ιδιαίτερη μουσική της ταινίας ανήκει στον Μίμη Πλέσσα.

Ο Εφιάλτης αποτελεί το σπουδαιότερο φιλμ νουάρ του Ελληνικού κινηματογράφου, είναι εξαίσιο δείγμα ταινίας τρόμου και μας αποδεικνύει πως μπορείς να δημιουργήσεις κάτι σπουδαίο αρκεί να το θελήσεις..

Tags: mystery , Psycho , weird , αλλόκοτο , Άλφρεντ Χίτσκοκ , ανατριχίλα , Βούλα Χαριλάου , ελληνικός κινηματογράφος , Ερρίκος Ανδρέου , εφιάλτης , θάνατος , θρίλερ , Κατερίνα Γώγου , Κινηματογράφος , Μίμης Πλέσσας , μυστήριο , Σταύρος Ξενίδης , ταινία , Ταινίες , φαντασία , Φιλμ Νουάρ , Φόβος , Φρόυντ , Ψυχανάλυση , ψυχολογία