Το Αλκατράζ αποτελεί ένα από τα πλέον πιο εμβληματικά μνημεία των ΗΠΑ. Γνωστό και ως «Βράχος» δεσπόζει στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο υψωμένο πάνω από τα σκοτεινά νερά. Για σχεδόν τρεις δεκαετίες στο περιβόητο Αλκατράζ κρατούνταν ορισμένοι από τους πιο επικίνδυνους εγκληματίες ολόκληρης της Αμερικής. Σήμερα οι πύλες του συνεχίζουν να είναι ανοιχτές αλλά μόνο για επισκέπτες.
Ο Βράχος αποδείχθηκε ως μια από τις χειρότερες φυλακές όλων των εποχών. Είχε το σθένος να κάμψει την αντίσταση ακόμη και των πιο σκληρών παραβατών. Αποτελούσε μια πρώιμη μορφή των σημερινών φυλακών υψίστης ασφαλείας. Οι κανονισμοί ήταν ιδιαίτερα αυστηροί και περιελάμβαναν μέτρα όπως ο περίφημος «Κανόνας της σιωπής» και η δραστική μείωση στην δυνατότητα επικοινωνίας των έγκλειστων με το οικογενειακό τους περιβάλλον. Το δριμύ ψύχος που έμοιαζε να διαρκεί όλο τον χρόνο, οι άσχημες συνθήκες κράτησης και οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες για βιαιοπραγίες φυλάκων προς τους κρατούμενους σε συνδυασμό με την νοοτροπία του εγκλεισμού αποδείχθηκε πως οδηγούσαν τους κρατουμένους σε ακραίες πράξεις . Αυτοκτονίες, δολοφονίες, βιαιοπραγίες, αποτυχημένες αποδράσεις έχουν διαδραματιστεί στο Aλκατράζ. Φαίνεται ωστόσο πως οι ψυχές όσων απεβίωσαν δεν εγκατέλειψαν ποτέ την φυλακή.
Σήμερα θεωρείται ως ένα από τα πιο στοιχειωμένα μέρη της γης.
Οι μαρτυρίες για παραφυσικά φαινόμενα -τα οποία βίωσαν τόσο οι σύγχρονοι επισκέπτες όσο και οι τότε φύλακες και έγκλειστοι- είναι αναρίθμητες. Ψίθυροι, ήχοι από πόρτες που κλείνουν, αινιγματικές σκοτεινές φιγούρες, ανεξήγητα ιδιαίτερα ψυχρά σημεία, αόρατα δάχτυλα στο πίσω μέρος του ώμου είναι λίγες από τις γνωστές οπτικοακουστικές εμπειρίες που έχουν καταγραφεί.
Η αινιγματική ιστορία του Βράχου στην πραγματικότητα ξεκινά πολύ πριν την ανέγερση των φυλακών. Το νησί επισκέπτονταν οι ιθαγενείς Αμερικάνοι για αρκετούς αιώνες πριν την επέλαση των Ευρωπαίων. Φαίνεται πως συνέλλεγαν αβγά πουλιών και άλλα θαλασσινά είδη. Ωστόσο, σε μια εναλλακτική, εξίσου αποδεκτή εκδοχή, το νησί αποτελούσε τόπο εξορίας για όσους παραβίαζαν τους νόμους της φυλής. Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει ανθρώπινα οστά και εικάζουν πως ίσως υπήρξε για κάποια περίοδο τόπος ταφής. Οι ιθαγενείς γενικά απέφευγαν το νησί θεωρώντας πως εκεί κατοικούσαν κακόβουλα πνεύματα. Η άποψη αυτή υιοθετήθηκε και από τους πρώτους Ισπανούς κατακτητές που αποβιβάστηκαν στο νησί. Κατέγραψαν πως μια βαριά, αποπνικτική, ατμόσφαιρα κυριαρχούσε. Ο Mark Twain είχε γράψει: «[Στο Αλκατράζ] έχει τόσο κρύο όσο τον χειμώνα ακόμα και το καλοκαίρι». Η ομίχλη που συχνά κάλυπτε το Βράχο κατάφερε να ενισχύσει την ιδέα πως το νησί ήταν κατειλημμένο από κακά πνεύματα.
Κατά την περίοδο της λειτουργίας του, οι έγκλειστοι συχνά ανέφεραν στους φύλακες πως κάτι το παραφυσικό συνέβαινε στο Αλκατράζ που δεν μπορούσε να εξηγηθεί με τη λογική. Εκείνοι στην αρχή τους χλεύαζαν θεωρώντας το ως ένα κακό τέχνασμα για να αλλάξουν κελί έως ότου έγιναν και οι ίδιοι μάρτυρες αυτών των ανεξήγητων συμβάντων. Φιγούρες στρατιωτικών κρατουμένων έχουν αναφερθεί να διασχίζουν τους διαδρόμους καθώς αρχικά το Άλκατραζ λειτούργησε ως στρατιωτική φυλακή. Σε μια αναφορά γίνεται λόγος για τη μορφή ενός ιθαγενούς που περπατούσε σε κύκλους έως ότου κάποια στιγμή εξαφανίστηκε.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα συμβάντα που έχουν καταγραφεί είναι ο ανεξήγητος θάνατος ενός κρατουμένου στο κελί 14 της D πτέρυγας. Η συγκεκριμένη πτέρυγα εξυπηρετούσε το σκοπό του απομονωτικού εγκλεισμού ως τιμωρία για την παράβαση κανόνων. Ήταν το μέρος που μπορούσε να κάνει κάθε άντρα να λυγίσει. Τα κελιά ήταν εντελώς άδεια πέρα από μια μικρή τρύπα στο έδαφος που εξυπηρετούσε τον σκοπό της τουαλέτας. Οι τοίχοι και το δάπεδο ήταν από μέταλλο με αποτέλεσμα τα κελιά να είναι ιδιαίτερα ψυχρά καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι έγκλειστοι παρέμεναν στα κελιά αυτά σε καθεστώς απόλυτου σκοταδιού, πείνας και γύμνιας έως και δεκαεννιά μέρες στερούμενοι την δυνατότητα εργασίας ή σίτισης στην τραπεζαρία.
Μετά από μια αποτυχημένη απόδραση όπου οδήγησε στο θάνατο ενός φύλακα και ενός κρατουμένου, ο ένας εκ των δύο επιζώντων οδηγήθηκε στο κελί 14 για είκοσι δύο μήνες. Αν και κατάφερε να επιβιώσει αυτή την ασύλληπτα σκληρή ποινή, το πνεύμα του παρέμεινε παγιδευμένο πίσω από την βαριά μεταλλική πόρτα.
Λίγα χρόνια αργότερα, ένας κρατούμενος ο οποίος παραβίασε κάποιον κανονισμό οδηγήθηκε στο κελί 14. Λίγη ώρα αφότου η πόρτα έκλεισε ερμητικά, ο κρατούμενος άρχισε να ουρλιάζει υστερικά πως μέσα στο κελί υπήρχε ένα πλάσμα με μεγάλα κόκκινα μάτια το οποίο τον σκότωνε. Οι φύλακες αγνόησαν το τρομοκρατημένο παραλήρημα θεωρώντας πως ήταν ένα τέχνασμα του κρατουμένου για να γλιτώσει. Την επόμενη μέρα ωστόσο ο κρατούμενος βρέθηκε νεκρός. Ως αιτία θανάτου αναγνωρίστηκε ο στραγγαλισμός. Μέχρι σήμερα δεν γνωρίζει κανείς αν προκλήθηκε από κάποιον φύλακα ως αντίποινα ή από κάποια άλλη αινιγματική ύπαρξη. Την ημέρα του θανάτου του κρατουμένου, κατά την ημερήσια καταμέτρηση, οι φύλακες καταμέτρησαν ένα περισσότερο άτομο. Σηκώνοντας το βλέμμα τους αντίκρισαν τον πρόσφατα αποθανόντα ένα δευτερόλεπτο πριν χαθεί. Σήμερα, το συγκεκριμένο κελί θεωρείτε ως το πιο στοιχειωμένο και ψυχρό μέρος της φυλακής. Διάφοροι κυνηγοί φαντασμάτων και ερευνητές έχουν καταγράψει έντονα ανεξήγητα φαινόμενα.
Ένας ακόμα γνωστός τρόφιμος του Αλκατράζ υπήρξε και ο Al Kapone ( Αλ Καπόνε). Η φήμη της φυλακής επαληθεύτηκε άλλη μια φορά καθώς ο περιβόητος γκάνγκστερ δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στο αυστηρό καθεστώς κράτησης έχοντας αποστερηθεί κάθε προνόμιο που είχε σε προηγούμενες φυλακές. «Φαίνεται τελικά πως το Αλκατράζ με έχει κάνει σκόνη», ανέφερε ο ίδιος σε κάποιον συγκρατούμενό του. Προσπαθώντας να ξεγελάσει την αφόρητη πλήξη, άρχισε να εξασκείται με το μπάντζο που του έστειλε η γυναίκα του. Συνήθως το έκανε στο μπάνιο διότι φοβόταν πως στην αυλή οι άλλοι κρατούμενοι θα του επιτίθονταν. Σήμερα, αν και ο Kapone δεν πέθανε στη φυλακή, υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων που άκουσαν το μπάντζο του να αντηχεί στο ντους και τους διαδρόμους.
Οι κρατούμενοι που έζησαν ή απεβίωσαν στο Αλκατράζ έχουν αφήσει το ανεξίτηλο σημάδι τους. Το φάντασμα ενός άντρα που δολοφονήθηκε στην πτέρυγα C συνεχίζει να περιπλανιέται αιώνια. Ένα ζευγάρι άκουσε καναρίνια να κελαηδούν από το κελί του περίφημου Robert Stroud (Birdman of Alcatraz). Ήχοι ξεχασμένων φυσαρμόνικων και ατέρμονων αναστεναγμών αντηχούν ακόμα στον κρύο Βράχο. Ίσως τελικά το νησί να μην είναι τόσο έρημο όσο πιστεύουμε.
Tags: Al Kapone , Alcatraz , Mark Twain , Robet Stroud , Αλκατράζ , ανεξήγητα φαινόμενα , Βράχος , ΗΠΑ , θάνατος , ιθαγενείς , κελί 14 , μπάντζο , παραφυσικά γεγονότα , πνεύματα , πτέυγα D , Σαν Φρανσίσκο , στραγγαλισμός
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.