Περπατώ, περπατώ μες το δάσος
Όταν ο Λύκος δεν είναι εδώ
Λύκε, Λύκε, είσαι εδώ;
Όμως κάτι απ’ τα βάθη στριγκλίζει
Χήνα, αλεπού ή αρνί ξεψυχά.
Μες τους θάμνους το αίμα του πήζει
Θα προφτάσω αν δεν είναι μακριά.
Η κόκκινη κάπα ανεμίζει,
Η αγωνία τη σκίζει, πιάνεται στα κλαδιά
Κι ένας θάμνος περίεργα κοιτάζει
Κάποιος νιώθω την κόκκινη κάπα τραβά
Τώρα τρέχω και τρέχω στο δάσος…
Ένα αρνάκι νεκρό επιπλέει
Σε μια λίμνη από αίμα, εικόνα ψυχρή
Και ο Λύκος τη σάρκα ρουφάει
Δε θέλει να με βρουν ζωντανή.
Με χτυπά, με τραβά, με δαγκώνει
Την κόκκινη κάπα μου σκίζει στα δυο
Το ανάστημα ύστερα υψώνει
Ετοιμάζει τα δόντια του να αρπάξουν λαιμό
Κι όπως έτρεχε ώσπου να φτάσει
Στη λίμνη βουλιάζει, στο αίμα γλιστρά
Κι εγώ το κεφάλι του σπρώχνω
Τον πνίγω, στον σφίγγω και στο τέλος ψοφά.
Και φεύγω, επιστρέφω στον δρόμο.
Στο μονοπάτι τις πέτρες κλωτσώ.
Λύκε, Λύκε, είσαι εδώ;
Περπατώ, περπατώ μες το δάσος
Όταν ο Λύκος δεν είναι εδώ.
Τώρα ο Λύκος είμαι εγώ.
Tags: Creepy , dark , Eerie , The Weird Side Daily , weird , αγωνία , αίμα , αίματα , αλλόκοτο , ανάστημα , δάγκωμα , δάση , δάσος , δολοφονία , δόντια , δρόμος , θάμνος , κάπα , κόκκινο , κοκκινοσκουφίτσα , λύκος , Μαρίνα Κικίδου , νεκρό , νεκρός , Ποίημα , ποίηση , σάρκα , Σκοτεινό , τρόμος , φόνος
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.