Η λέξη επιδημία έχει καταφέρει να γίνει πολλή οικεία τον τελευταίο καιρό στον κόσμο. Πράγματι, αποτελεί τον ιδανικότερο όρο για να περιγράψει έναν απειροελάχιστα μικρό ιό ο οποίος καταφέρνει να μολύνει τους ανθρώπους προκαλώντας τους μια σειρά από κοινά συμπτώματα. Η επιδημία όμως δεν είναι πάντα συνδεδεμένη με παθογόνους οργανισμούς. Τον Ιούλιο του 1518, οι άνθρωποι στο Στρασβούργο θα υπέφεραν από μια ιδιαιτέρως αλλόκοτη και πραγματικά περίεργη επιδημία που έμεινε γνωστή ως χορευτική επιδημία ή χορεομανία.
Όταν η Frau Troffea σταμάτησε τις καθημερινές δουλειές της και άρχισε να χορεύει στη μέση του δρόμου κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί την έκταση που θα έπαιρνε σύντομα η κατάσταση. Χωρίς κάποιον προφανή λόγο λοιπόν η Frau Troffea ξεκίνησε να επιδεικνύει τις χορευτικές της ικανότητες μπροστά σε όλους τους κατοίκους του Στρασβούργου. Η ώρα περνούσε, ο ήλιος κινούταν σταθερά προς τη δύση αλλά η χορεύτρια δεν έλεγα να τα παρατήσει. Χόρευε όταν ο ήλιος έδυσε και ανέτειλε ξανά, χωρίς να σταματήσει ούτε για μια στιγμή να ξεκουραστεί ακόμη και αν θεωρητικά τα πόδια έπρεπε να είχαν αρχίσει να διαμαρτύρονται έντονα από τον οξύ πόνο. Όταν κατέρρεε τελικά από την κόπωση, μάζευε όσο κουράγιο της είχε απομείνει και σηκωνόταν ξανά για να συνεχίσει εκεί απ΄ όπου είχε μείνει, σαν να μην μπορούσε να ελέγξει τις κινήσεις των ποδιών της.
Μια εβδομάδα είχε περάσει και η Frau Troffea συνέχιζε να κουνιέται στο ρυθμό κάποιας μουσικής που παρέμενε μέσα στο κεφάλι της. Μάλιστα, δεν ήταν πια μόνη. Η κατάσταση είχε αρχίσει να ζωηρεύει και τουλάχιστον άλλα τριάντα άτομα την συνόδευαν πλέον σε αυτό τον εξαντλητικό ασταμάτητο χορό. Ούτε εκείνοι έμοιαζαν να είναι ικανοί να σταματήσουν όταν άρχιζαν να κουράζονται. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί να πεθαίνουν από τραυματισμούς, εξάντληση ή καρδιακή προσβολή. Μέχρι τις αρχές του Αυγούστου, οι επίδοξοι χορευτές είχαν φτάσει του τετρακόσιους και όλοι τους χόρευαν μέχρι τελικής πτώσης. Δεν υπήρχε τρόπος να σπάσει κανείς τον κύκλο του χορού.
Αυτό το αλλόκοτο ξέσπασμα προβλημάτιζε έντονα τις αρχές της πόλης. Δεν έμοιαζε πια τόσο αστεία αυτή η κατάσταση όσο ήταν στην αρχή. Κάθε μέρα ο κύκλος των χορευτών αυξανόταν όλο και περισσότερο κάνοντάς τους να αναρωτιούνται με τρόμο πια εάν θα ήταν τα δικά τους πόδια τα επόμενα που θα επιδίδονταν σε αέναες φιγούρες.
Οι διανοούμενοι και επιστήμονες της πόλης μαζεύτηκαν και με με βάση τις επιστημονικές γνώσεις της εποχής, απέδωσαν αυτή την μαζική ανάγκη για χορό σε «καυτό αίμα» που κυλούσε στις φλέβες τους. Έτσι, έπειτα από αρκετές συζητήσεις είχαν μια ιδιαίτερη ιδέα: αφού τους άρεσε τόσο πολύ να χορεύουν ώστε το έκαναν κυριολεκτικά μέχρι να πεθάνουν, θα τους χάριζαν μια φαντασμαγορική γιορτή ελπίζοντας πως θα κατάφερναν να βγάλουν τα απωθημένα τους και να σταματήσουν. Το αντίδοτο στο χορό λοιπόν που πρότειναν ήταν κι άλλος χορός!
Κάπως έτσι, στα τέλη του καλοκαιριού του 1518, στο Στρασβούργο χτίστηκε μια τεράστια σκηνή αρκετά γερή για να αντέχει το γλέντι, ήρθαν επαγγελματίες χορευτές και μουσικοί για να ενωθούν με τους γεμάτους ζέση χορευτές. Οι επιστήμονες της εποχής όμως δεν είχαν κάνει σωστές προβλέψεις. Κάποια στιγμή, οι επαγγελματίες εξουθενώθηκαν και αποφάσισαν να αποχωρήσουν, αλλά όχι και οι χορευτές του Στρασβούργου. Εκείνοι συνέχιζαν ασταμάτητα τον χορό.
Η επόμενη κίνηση των αρχών ήταν να απαγορεύσουν οποιουδήποτε είδους μουσική ή χορό πιστεύοντας πως αυτός ήταν ο τρόπος να δώσουν ένα οριστικό τέλος στην επιδημία που είχε ξεσπάσει. Φυσικά, οι «ασθενείς» ή «ομάδα ηλιθίων» κατά άλλους, δεν χρειάζονταν μουσική για να κάνουν τα πόδια τους να κινούνται δίχως σταματημό. Έτσι, όσοι χορευτές είχαν καταφέρει να επιβιώσουν από την κούραση, άρχισαν να μεταφέρονται κατά ομάδες στο παρεκκλήσι του Αγίου Vitus που βρισκόταν σε έναν από τους γειτονικούς λόφους. Τοποθέτησαν στα πόδια τους κόκκινα παπούτσια και τους άφησαν να συνεχίσουν τις φιγούρες τους γύρω από το ξύλινο αγαλματίδιο του Αγίου. Πράγματι, χρειάστηκαν λίγες εβδομάδες μέχρι να σταματήσουν οριστικά και οι τελευταίοι χορευτές και να αφήσουν τους μοναχούς να φροντίσουν τα ταλαιπωρημένα πόδια τους.
Ακόμα και σήμερα, με τις σύγχρονες επιστημονικές γνώσεις, μας είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστούμε την αιτία που πυροδότησε αυτή τη μαζική υστερία του καλοκαιριού του 1518. Αυτό το συμβάν κατάφερε να παγιδέψει το ενδιαφέρον πολλών μελετητών οι οποίοι έχουν προτείνει ορισμένες εξηγήσεις που επιδιώκουν να ρίξουν ένα φως στην αλλόκοτη εκείνη επιδημία.
Μια υπόθεση που έχει γίνει είναι πως όλο αυτό το χάος προκλήθηκε εξαιτίας της κατανάλωσης ενός μύκητα ο οποίος αναπτύσσεται σε υγρή σίκαλη. Ο εν λόγω μύκητας ως προϊόν του μεταβολισμού του εκκρίνει μια χημική ένωση η οποία θυμίζει αρκετά σε δομή και δράση το αρκετά γνωστό LSD. Οι παραισθήσεις που μπορεί να γεννηθούν από την κατανάλωση μιας τέτοιας ουσίας είναι πραγματικά πολύ ζωηρές αλλά πιστεύεται πως δεν μπορούν να εξηγήσουν μια κατάσταση παρατεταμένου χορού για δύο μήνες. Εξάλλου, πολλοί χορευτές δεν έτρωγαν αλλά συνέχιζαν να κινούνται έως ότου οι δυνάμεις τους τους εγκατέλειπαν.
Κάποιες άλλες εξηγήσεις περιλαμβάνουν έντονα το στοιχείο του μεταφυσικού, πιστεύοντας πως οι χορευτές είχαν καταληφθεί από κάποιου είδους σατανικό πνεύμα που τους εξόντωνε αργά και βασανιστικά. Άλλοι, θεωρούσαν υπεύθυνο τον Άγιος Vitus, τον προστάτη των χορευτών και διασκεδαστών, ο οποίος είχε καταραστεί όσους δεν του απέδιδαν τις πρέπουσες τιμές να χορεύουν σε παραληρηματική κατάσταση έως ότου ξεψυχήσουν. Μερικές υποστηρίζουν μάλιστα πως η σκληρή καθημερινότητα σε συνδυασμό με τον φόβο της τιμωρίας από τον Άγιο δημιούργησε μια τόσο έντονη κατάσταση στρες που κατέληξε σε ένα φαινόμενο μαζικής υστερίας.
Tags: Frau Troffea , LSD , The Weird Side Daily , weird , αγαλματίδιο , Αγγελική Παπανικήτα , Άγιος Vitus , αίμα , αλλόκοτο , αντίδοτο , άρθρο , άρθρο φαντασίας , αρχές , ασθενής , Αύγουστος , γλέντι , δρόμος , εξάντληση , επιδημία , επιδημία χορού , επιστήμη , επιστήμονας , επιστήμονες , έρευνα , ζέση , ιδέα , καρδιακή προσβολή , κατάρα , κατάσταση , καυτό αίμα , κεφάλι , κόπωση , κουράγιο , κτάσταση , μαζική υστερία , μελέτη , μελετητές , μεταφυσικό , Μουσική , μύκητας , ξέσπασμα , όρος , παπούτσια , παραισθήσεις , παραίσθηση , παραφυσικό , πόδια , πόλη , πόνος , ρυθμός , σίκαλη , σκηνή , Στρασβούργο , τραυματισμοί , υστερία , φλέβες , χημεία , χημική ουσία , χορεομανία , χορευτές , χορευτής , Χορός
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.