Μια από τις πιο weird περιπτώσεις εξαφάνισης που έχουν καταγραφεί είναι αναμφίβολα αυτή του αγοριού ηλικίας δέκα χρονών με το όνομα Wafford. Τα γεγονότα που θα περιγραφούν συνέβησαν το 1898, σε κάποια περιοχή των ΗΠΑ χωρίς όμως να είναι απόλυτα ακριβής η τοποθεσία.
Το 1898 δεν υπήρχαν πολλά πράγματα που μπορούσε να κάνει ένα αγόρι, όπως ίσως σήμερα. Έτσι, ο νεαρός Wafford εξασκούταν στο δάσος με το τόξο του, βάζοντας στόχους και προσπαθώντας να τους χτυπήσει. Ακόμη και αυτή η ασχολία όμως έπειτα από λίγη ώρα κατάντησε βαρετή. Παράτησε λοιπόν το τόξο του και κατευθύνθηκε προς ένα κοντινό ποτάμι της περιοχής. Εκεί, άρχισε να φτιάχνει μικρούς σωρούς από πέτρες που εμπόδιζαν τη ροή του νερού, με την ελπίδα πως θα κατάφερνε να πιάσει κάποιο ψάρι. Μια στο ποτάμι και μια στην όχθη λοιπόν μάζευε πέτρες και τις τοποθετούσε στους όλο και αυξανόμενους σωρούς.
Κάποια στιγμή, ανάμεσα από τα δέντρα εμφανίστηκε απρόσμενα ένας άντρας. Το αγόρι δεν τον είχε συναντήσει ποτέ ξανά και οι γονείς του τον είχαν προειδοποιήσει πως δεν θα πρέπει να μιλάει σε ανθρώπους δεν ήξερε. Ο μυστηριώδης άντρας είπε στον Wafford πως έμοιαζε εξουθενωμένος οπότε τον προσκάλεσε να έρθει στο σπίτι του για να φάει κάτι και να ξεκουραστεί πριν επιστρέψει στην οικογένειά του. Μάλιστα, προθυμοποιήθηκε να τον γυρίσει εκείνος μετά.
Φαινόταν τόσο φιλικός και άκακος που κάθε ενδοιασμός του αγοριού εξαφανίστηκε. Ο άντρας έμοιαζε πολύ αγαθός για να έχει κακές προθέσεις κατά νου. Έτσι, πρόθυμα ακολούθησε τον άγνωστο στο σπίτι του.
Πράγματι, υπήρχε ένα σπίτι στο δάσος. Ήταν ένα ζεστό ευχάριστο μέρος, γεμάτο ανθρώπους. Ένας από αυτούς μάλιστα ήταν φίλος της οικογένειάς του. Το αγόρι ήταν λοιπόν σίγουρο πως δεν είχε πέσει θύμα κάποιου απαγωγέα ή δολοφόνου και μπόρεσε έτσι να χαλαρώσει, απολαμβάνοντας την φιλοξενία του άγνωστου άντρα.
Έφαγε με όρεξη το φαγητό που του πρόσφεραν και αφότου χόρτασε άρχισε να παίζει με τα παιδιά του σπιτιού. Το κλίμα ήταν φιλικό, σχεδόν οικογενειακό. Τίποτα δεν έμοιαζε να πηγαίνει στραβά. Όταν το παιχνίδι έληξε, το αγόρι ήταν τόσο κουρασμένο που αποκοιμήθηκε στο σπίτι του αγνώστου. Την επόμενη μέρα ξύπνησε νωρίς, ανήσυχο. Όσο καλά και αν είχε περάσει ήξερε πως έπρεπε να επιστρέψει στο δικό του σπίτι, στη δική του οικογένεια. Ο Wafford ήταν σίγουρος πως οι γονείς του θα τον έψαχναν αφού δεν τους είχε ενημερώσει πως θα έλειπε το βραδύ.
Ευχαρίστησε τον οικοδεσπότη του και την οικογένειά του για την φιλοξενία και του εξήγησε πως έπρεπε να φύγει. Ο άντρας ένευσε με κατανόηση και μαζί με το παιδί βγήκαν έξω αφότου αντάλλαξαν χαιρετισμούς με όσους βρίσκονταν στο σπίτι. Ακολούθησαν ένα μονοπάτι όπου από τη μια πλευρά απλωνόταν ένας οπωρώνας και από την άλλη ένα χωράφι με καλαμπόκια. Ο άντρας έδωσε οδηγίες στο αγόρι για το πώς να επιστρέψει στο σπίτι του αλλά δεν πήγε μαζί του. Το αγόρι άρχισε να περπατάει. Λίγα μέτρα πιο μακριά, γύρισε για να αποχαιρετήσει τον καλοσυνάτο άντρα που τόσο καλά του είχε φερθεί αλλά έμεινε έκπληκτο από αυτό που αντίκρισε.
Ο άντρας είχε εξαφανιστεί. Όχι μόνο εκείνος όμως. Ούτε το μονοπάτι, ούτε ο οπωρώνας, ούτε το χωράφι με το καλαμπόκι υπήρχαν πουθενά. Με τρόπο αδιανόητο, το αγόρι βρισκόταν στο δάσος, περικυκλωμένο από δέντρα.
Ο Wafford βρήκε τον εαυτό του να έχει χαθεί. Δεν ήξερε που βρισκόταν, που ήταν το σπίτι του, ούτε καν το κοντινότερο μονοπάτι. Περιπλανιόταν ανήσυχα στο δάσος, μέχρι που τελικά συνάντησε μια ομάδα που είχε βγει για να τον αναζητήσει. Μαζί τους ήταν και ο οικογενειακός φίλος που είχε δει το προηγούμενο βράδυ το παιδί στο αλλόκοτο σπίτι. Όταν του ζήτησε να μάθει που βρισκόταν το σπίτι που πέρασαν τη νύχτα, το μονοπάτι και τα χωράφια, ο άντρας μπερδεμένος απάντησε πως ποτέ δεν βρισκόταν σε κανένα μέρος σαν αυτό που του είχε μόλις περιγράψει το αγόρι. Πράγματι, όλη τη νύχτα μαζί με άλλους άντρες αναζητούσαν τον Wafford.
Το αγόρι προσπάθησε να τους οδηγήσει εκεί όπου βρισκόταν το υποτιθέμενο μέρος αλλά δεν τα κατάφερε. Κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να βρει το σπίτι για το οποίο με τόση σύγχυση μιλούσε το παιδί.
Οι κάτοικοι της περιοχής άκουσαν με προσοχή της ιστορία και υπέθεσαν πως το παιδί είχε συναντήσει τους Nûñnë’hï ή αλλιώς τους Ανθρώπους που Ζουν Οπουδήποτε. Πρόκειται για πνεύματα της μυθολογίας των Cherokee, ιθαγενών Αμερικάνων. Θυμίζουν πιο πολύ τις Ευρωπαϊκές νεράιδες παρά φάντασμα, πνεύμα ή Θεό. Όταν οι Nûñnë’hï επιθυμούσαν να εμφανιστούν, δεν διέφεραν από τους υπόλοιπους ανθρώπους και γι αυτό ίσως στο αγόρι δεν δημιουργήθηκε η εντύπωση πως ο άντρας με τον οποίο μιλούσε δεν ήταν ανθρώπινο, θνητό ον. Τους άρεσε να τραγουδούν και να χορεύουν και συνήθιζαν να βοηθούν όσους ανθρώπους χρειαζόταν, αφότου οι ίδιοι έδιναν τη συγκατάθεσή τους. Τους φιλοξενούσαν στα σπίτια τους, μικρές καλύβες που πιστεύεται πως εκτείνονταν κάτω από τη γη.
Πράγματι, η περιπέτεια του Wafford μοιάζει να ταιριάζει απόλυτα με το προφίλ των καλόβουλων αυτών αθάνατων οντοτήτων. Εν αγνοία του το αγόρι μάλλον πέρασε ένα αξέχαστο βράδυ μαζί με τους Nûñnë’hï.
Tags: Cherokee , Nûñnë'hï , Wafford , weird , αγαθός , άγνωστος , Αγόρι , αδηφάγο πνεύμα , άκακος , Άνθρωπος , άντρας , απαγωγέας , απαγωγή , Γη , γονείς , δάση , δάσος , δέντρα , δέντρο , δολοφόνος , ελπίδα , εξαφάνιση , ΗΠΑ , θεός , θνητός , θύμα , ιθαγενείς Αμερικάνοι , κατανόηση , κλίμα , μέρος , μονοπάτι , μυθολογία , νερά , νεράιδα , νεράιδες , νερό , νύχτα , οδηγίες , οικογένεια , οικοδεσπότης , ομάδα , ον , οπωρώνας , Παιδί , παιδιά , περιοχή , περιπέταια , πέτρα , πέτρες , πνεύματα , ποτάμι , πρόθεση , σπίτι , τόξο , τοποθεσία , Τραγούδι , φαγητό , Φάντασμα , φιλοξενία , Χορός , χωράφι , ψάρι
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.