Με την πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας, η δουλειά των εγκληματολόγων έχει διευκολυνθεί σε μεγάλο βαθμό. Νέες βιοχημικές δοκιμές και εξετάσεις που βασίζονται στον εντοπισμό γενετικού υλικού έχουν συμβάλει τα μέγιστα για την εύρεση υπόπτων και την εξιχνίαση εγκλημάτων. Παρόλα αυτά, ακόμα και σήμερα, ένας μικρός αριθμός εγκλημάτων κατορθώνει να ξεφεύγει από τα εργαλεία της επιστήμης και οι φάκελοί τους καταλήγουν σε αυτά που ονομάζονται «ανεξιχνίαστα». Στον 20ο αιώνα, πριν την ραγδαία ανάπτυξη τεχνικών όπως η ταυτοποίηση ενός ατόμου μέσω DNA, μία σειρά ανεξιχνίαστων εγκλημάτων κατάφερε να ταράξει τη συνείδηση των ανθρώπων. Με τους δράστες να μην εντοπίζονται ποτέ, αυτές είναι δύο ανεξιχνίαστες δολοφονίες που σόκαραν τον κόσμο:
Στις 15 Ιανουαρίου του 1947, η Μπέτι Μπέρσινγκερ αντίκρισε ένα αποτρόπαιο θέαμα· ένα διαμελισμένο γυναικείο σώμα σε ένα οικόπεδο του Λος Άντζελες. Η κατάσταση του σώματος ήταν σε τέτοια τραγική κατάσταση που η Μπέρσινγκερ θεώρησε ότι επρόκειτο για κομμάτια μιας κούκλας μανεκέν. Το σώμα ήταν αποσταγμένο από αίμα και έμοιαζε να είχεπλυθεί νωρίτερα, ενώ το πρόσωπο ήταν χαραγμένο από το στόμα μέχρι και τα αυτιά.
Το σώμα είχε τοποθετηθεί με έναν απεχθώς καλλιτεχνικό τρόπο στο χώρο. Ο κορμός απείχε κάποια εκατοστά από τα κατώτερα μέρη του σώματος. Τα χέρια της άτυχης γυναίκας ήταν περασμένα πίσω από το κεφάλι της, οι αγκώνες ήταν λυγισμένοι και τα πόδια της ήταν ανοιγμένα. Μία ακόμα φρικιαστική έκπληξη περίμενε την Μπέρσινγκερ: τα έντερα του θύματος ήταν κρυμμένα κάτω από τους γλουτούς του θύματος.
Οι αρχές αναγνώρισαν το θύμα ως την Ελίζαμπεθ Σόρτ η οποία έμεινε γνωστή ως «Η Μαύρη Ντάλια». Η Σόρτ ήταν μια ιδιαίτερα όμορφη 22χρονη γυναίκα που ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός. Εκείνη την περίοδο διατηρούσε παράνομη σχέση με έναν παντρεμένο πωλητή.
Η αστυνομία ξεκίνησε τις έρευνες δίχως να φτάνει σε κάποιο συμπέρασμα. Έξι μέρες μετά την φρικτή δολοφονία, ο αρχισυντάκτης της εφημερίδας Los Angeles Examiner δέχτηκε μια ανώνυμη κλήση. Στην κλήση, τον προειδοποιούσαν να αναμένει μερικά «αναμνηστικά». Στις 24 Ιανουαρίου, ένας μυστηριώδης φάκελος ανακαλύφθηκε από έναν υπάλληλο των Αμερικανικών ταχυδρομείων. Ο φάκελος είχε ως παραλήπτες «την Los Angeles Examiner και άλλες εφημερίδες του Los Angeles». Ο φάκελος περιείχε το πιστοποιητικό γεννήσεως της Σορτ, φωτογραφίες και άλλα προσωπικά της αντικείμενα. Ο δράστης φαινόταν να ικανοποιεί τη διαστροφή του με έναν απάνθρωπο τρόπο.
Στις 26 του Γενάρη, ένα ακόμη γράμμα έφτασε. Το περιεχόμενο του αιφνιδίασε ακόμη περισσότερο τις αστυνομικές αρχές. «Εδώ είναι. Θα εμφανιστώ την Τετάρτη, 29 Ιανουαρίου στις 10 το πρωί. Έκανα την πλάκα μου με την αστυνομία. Ο εκδικητής της Μαύρης Ντάλιας.» έγραφε το γράμμα που συνοδευόταν από την τοποθεσία όπου θα εμφανιζόταν ο δράστης. Η αστυνομία δεν τον είδε όμως ποτέ να εμφανίζεται στο σημείο. Την ίδια μέρα , ένα ακόμη γράμμα έφτασε: «Άλλαξα γνώμη. Δε θα με μεταχειριζόσασταν δίκαια. Ο θάνατος της Ντάλιας ήταν δικαιολογημένος».
Αυτό ήταν και το τελευταίο γράμμα που δέχτηκαν οι αρχές. Η ταυτότητα, ακόμα και το φύλο του δράστη, παραμένουν μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστα παρά τις αμέτρητες ανακρίσεις της αστυνομίας. Τόσο η βιαιότητα του ίδιου του εγκλήματος όσο και η μεθοδικότητα του δράστη κατέστησαν το μυστήριο της «Μαύρης Ντάλιας» μία από τις πιο περίπλοκες και αποτρόπαιες υποθέσεις εγκλημάτων στην ιστορία. Πρόσφατα, ο Steve Hodel ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας του, Τζόρτζ Χόντελ, ήταν ο δολοφόνος της Μαύρης Ντάλιας αλλά δεν έχει αποδειχτεί ακόμη η ενοχή του.
• Το Μυστήριο του Δωματίου 1046
Στις 2 Ιανουαρίου του 1935, ένας καστανός άντρας με ένα χαρακτηριστικό οριζόντιο σημάδι στο δέρμα της κεφαλής του, έκανε check in στο δωμάτιο 1046 του ξενοδοχείου President του Κάνσας. Το όνομα με το οποίο συστήθηκε ήταν Ρόλαντ Τ. Όουεν, ενώ η διεύθυνση που έδωσε ανήκε στο Λος Άντζελες. Ο παράξενος αυτός επισκέπτης δεν είχε καμία αποσκευή παρά μία βούρτσα, μια χτένα και οδοντόπαστα.
Τη μέρα της άφιξής του στο ξενοδοχείο, μία υπηρέτρια σταμάτησε στο δωμάτιο 1046. Σύμφωνα με την ίδια, ο Όουεν έμοιαζε να είναι ιδιαίτερα ανήσυχος έως φοβισμένος. Τα παραθυρόφυλλα ήταν κλειστά και μόνο μία μικρή λάμπα φωταγωγούσε το δωμάτιο. Αφού η υπηρέτρια τελείωσε με τον καθαρισμό του δωματίου, ο Όουεν της ζήτησε να αφήσει την πόρτα ξεκλείδωτη καθώς ανέμενε έναν φίλο. Αργότερα, την ίδια μέρα, όταν η υπηρέτρια επέστρεψε στο δωμάτιο με καθαρές πετσέτες, βρήκε ένα τυπικό σημείωμα στον καθρέπτη που έγραφε: «Ντον, θα επιστρέψω σε 15 λεπτά. Περίμενέ με.»
Το επόμενο πρωί, η υπηρέτρια επέστρεψε στο δωμάτιο 1046 για το καθιερωμένο καθάρισμα. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη απ’ έξω και, έτσι, υπέθεσε ότι ο Όουεν είχε φύγει. Προς έκπληξή της, ο Όουεν βρισκόταν στο δωμάτιο, κάτι που σήμαινε ότι κάποιος άλλος βρισκόταν νωρίτερα εκεί και είχε κλειδώσει τον Όουεν μέσα. Ακριβώς όπως τον είχε βρει το προηγούμενο βράδυ, ο Όουεν καθόταν στο σκοτάδι. Ξαφνικά, το τηλέφωνο χτύπησε και ο Όουεν απάντησε λέγοντας: «Όχι, Ντον. Δε θέλω να φάω. Δεν πεινάω. Μόλις έφαγα πρωινό.»
Την ίδια μέρα, ένας μοτοσικλετιστής ονόματι Ρόμπερτ Λέιν παρέλαβε έναν άντρα από το ξενοδοχείο President. Ο άνδρας, όπως αποκαλύφθηκε, εκμυστηρεύτηκε στον Λέιν ότι θα σκότωνε κάποιον την επόμενη μέρα. Ο Λέιν αργότερα αναγνώρισε τον μυστηριώδη άντρα ως τον Όουεν.
Εκείνη τη νύχτα, η ίδια υπηρέτρια επέστρεψε στο δωμάτιο 1046 αλλά δεν κατάφερε να εισέλθει σε αυτό· ένας άντρας με τραχεία φωνή την έδιωξε προτού μπορέσει να μπει. Το επόμενο πρωί, το προσωπικό του ξενοδοχείου διαπίστωσε ότι η καλωδίωση του τηλεφώνου στο δωμάτιο 1046 είχε κοπεί. Ένας γκρουπιέρης ήταν αυτός που θα αντίκριζε πρώτος το μακάβριο θέαμα: ο Όουεν αγκομαχούσε σε μια λίμνη αίματος. Τα ρούχα του έλειπαν μυστηριωδώς από το δωμάτιο. Ήταν προφανές ότι κάποιος τον είχε βασανίσει. Όταν αργότερα ρωτήθηκε από την αστυνομία για την ταυτότητα του δράστη, ο Όουεν αρνήθηκε ότι είχε πέσει θύμα κάποιας επίθεση, απαντώντας ότι ο ίδιος είχε γλιστρήσει στη μπανιέρα. Ο Όουεν υπέκυψε στα τραύματά του αφού μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Άμεσα, οι αρχές ξεκίνησαν τις έρευνες γύρω από την υπόθεση. Το θύμα είχε ανακηρυχθεί ως John Doe (όνομα που χρησιμοποιείται όταν το πραγματικό όνομα του προσώπου είναι άγνωστο). Δίχως να έχει αναζητηθεί από συγγενείς, η ταφή του θα πραγματοποιούταν στο «τμήμα του αγγειοπλάστη» (μέρος όπου θάβονταν οι φτωχοί, όσοι δεν αναζητούνταν από συγγενείς τους, και τα αγνώστου προέλευσης σώματα). Παρόλα αυτά, μια ανώνυμη κλήση που ζητούσε την αναβολή της κηδείας μέχρι να σταλούν τα χρήματα για μια σωστή κηδεία, έφτασε στις αρχές. Δεκατρία λουλούδια στάλθηκαν στην κηδεία με ένα σημείωμα που έφερε την υπογραφή: «Θα σ’ αγαπώ για πάντα. Λουίζ»
Το 1936 μια γυναίκα διάβασε για την υπόθεση και θεώρησε ότι ο «Όουεν» έμοιαζε πολύ με τον αγνοούμενο γιο της φίλη της, ο οποίος ονομαζόταν Αρτέμης Όγκλτρι. Η μητέρα του Όγκλτρι επιβεβαίωσε ότι ο άντρας του δωματίου 1046 ήταν όντως ο γιος της αλλά η υπόθεση δεν κατάφερε να προχωρήσει περισσότερο.
Η εντυπωσιακή υπόθεση παραμένει ανεξιχνίαστη με τις αρχές να μην καταφέρνουν ποτέ να εντοπίσουν ούτε τον μυστηριώδη Ντον ούτε τη Λουίζ που πλήρωσε για τα έξοδα της κηδείας. Πολλές εικασίες έχουν υπάρξει γύρω από τα κίνητρα της δολοφονίας αλλά τίποτα δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι σήμερα.
Tags: 20ος αιώνας , Black Dhalia , George Hodel , murder , murder cases , Room 1046 , Spooky , Unsolved Cases , weird , Αλλόκοτ , Ανεξιχνίαστα Εγκλήματα , Ανθρώπινη Συμπεριφορά , άνθρωποι , δολοφονία , Δωμάτιο 1046 , Έγκλημα , Εγκληματίες , εγκληματική συμπεριφορά , Μαύρη Ντάλια , Τζόρτζ Χόντελ
Σχόλια και απόψεις.
Η γνώμη σας είναι πάντα καλοδεχούμενη.